Een koffer.

De  Koffer.

Ergens langs de Noorse kust kwamen we langs een vissersdorp met die voor dat gebied kenmerkende donkerrode houten huizen met witte goten en dakvorsten.

Bij de bushalte stond een grote reiskoffer en geen mens in velden of wegen te zien.

Nu is het in het noorden van Finland ,Noorwegen en Zweden vanwege de lage bevolkingsdichtheid zo dat de buschauffeur de post en pakjes bezorgt en meeneemt.

Langs de doorgaande weg staan brievenbussen met een afdakje en bak eronder waar de spullen in gedeponeerd of meegenomen worden. De bijbehorende huizen kunnen honderden meters of zelfs kilometers van de hoofdweg verwijderd liggen.

Dit houdt in dat de mensen die daar leven met hun vingers van andermans spullen afblijven.

Wat wij helaas bijzonder vinden is daar normaal.

Nog een typisch voorbeeld . In een zeeaquarium was een zeehondenshow. Onder de toeschouwers waren een stuk of zes zeven dames die hun handtassen in een hoek neerlegden om op hun gemak zonder tas om de hals naar de show te kijken.

Nog eentje dan bij een winkelcentrum staat buiten een rek waar de rugtassen van de meestal jongeren ingelegd moeten worden voordat ze de winkels binnengaan. Ook die jongeren hebben i-pads, i-phones, en dergelijke dingen bij zich.

Toen wij ,de vier reizenden, kind waren, legden onze moeders als zij niet thuis waren voor als we uit school kwamen de huissleutel onder een omgekeerde bloempot of nog onopvallender onder een vuilnisbak neer die bijna niemand opviel. Dit waren nog eens Noorse toestanden.

Hoe anders is het nu bij ons. De dames dragen hun handtas met de klep naar hun lijf want dan kunnen ze er niet inkomen (denken ze). De portemonnee moet aan een veiligheidsketting of in een moeilijk bereikbare binnenzak of in een zakje om de nek. Ons hang-en sluitwerk moet voorzien zijn van een politie keurmerk. Het huis moet tevens voorzien zijn van een alarminstallatie.

Zelfs onze spreekwoorden en gezegden gaan hierdoor veranderen. Schrijnend voorbeeld hiervan is; Ieder huisje heeft zijn kluisje.

Tot slot als je een damestas of rugtas in bijvoorbeeld winkelcentrum De Ridderhof in Alphen aan den Rijn op de grond neerzet geef ik hem tussen de veertig en vijftig seconden voordat hij overgaat in andere handen.

Een applausje voor onze multiculturele theedrinkende politici en hun trawanten.